Ozonoterapię znamy głównie w formie stosowania miejscowego, przez przykładanie do skóry nasączonych kompresów lub kąpiele w naozonowanej wodzie. Najbardziej obiecującą i skuteczną metodą jest jednak ozonowanie krwi poprzez podanie wlewu dożylnego z mieszaniną tlenu i ozonu w płynie infuzyjnym. Pozwala to w pełni wykorzystać właściwości ozonu w obrębie całego ustroju.

poprawa mikrokrążenia, redukcja stresu oksydacyjnego, działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe oraz lepsze natlenowanie komórek. Częstym zjawiskiem jest poczucie błogostanu zaraz po wlewie, dlatego pacjenci z uśmiechem na twarzy wracają na kolejne zabiegi.

Właściwości ozonu są wyjątkowe i w pewnym stopniu wykraczają poza funkcjonalność klasycznych środków leczniczych. Od wielu lat ozonoterapia znajduje miejsce w medycynie jako metoda na leczenie uzupełniające, wspierające leczenie tradycyjne.

Ozonowanie krwi ma liczne zalety. Najbardziej doniosłą jest poprawa cyrkulacji krwi i zaopatrywania tkanek w tlen – ta właściwość ozonu jest dominująca i najlepiej zauważalna. Aktywacja czynników poprawiających mikrokrążenie pozwala na lepsze odżywienie tkanek, które najczęściej ulegają niedotlenieniu. Dzięki temu ozon doskonale sprawdza się w chorobach przebiegających z zaburzeniem krążenia, jak np. cukrzyca, czy miażdżyca.

Jednym z filarów zdrowia jest dobry stosunek reaktywnych form tlenu do przeciwutleniaczy, a jego zaburzenie skutkuje licznymi uszkodzeniami w obrębie zdrowych komórek. Ozon usprawnia walkę ze stresem oksydacyjnym, jednak w dość niestandardowy sposób. Jego mechanizm działania polega na chwilowym, subtelnym podniesieniu produkcji wolnych rodników, by wywołać silną reakcję organizmu, który naturalnie aktywuje własne mechanizmy przeciwutleniające. Te następnie „wymiatają” nadmiar reaktywnych form tlenu z ustroju. Dzięki tej właściwości ozon jest świetnym środkiem profilaktycznym, poprawiającym zdrowie ogólne.

Nie da się ukryć, że stosowanie ozonu w lecznictwie budzi też pewne kontrowersje. Krytyczne głosy wskazują na toksyczne działanie ozonu, jednak jest to tylko częściowa prawda. Ozon działa toksycznie gdy jest wdychany, a podczas ozonowej kroplówki nasze pęcherzyki płucne nawet w minimalnym stopniu nie są narażone na działanie tego gazu. W administracji dożylnej działanie ozonu jest mocno uzależnione od dawki. Zbyt duża dawka może być szkodliwa, jednak wykwalifikowany personel, dysponując wysokiej klasy generatorem jest w stanie przygotować preparat o dawce i stężeniu, które mają jedynie prozdrowotne działanie. Ważne, by korzystać z usług wyłącznie uznanych placówek, gdyż konieczne jest zmieszczenie się w „oknie terapeutycznym” dawek, które mieści się w zakresie między 10 a 80 mcg ozonu na ml krwi.